‘Dat is een minion!’ roept mijn zoontje. ‘Wát zeg je?’ Het gezicht van de verpleegkundige betrekt. De vorm die ze aanwijst is een huis. Ik moet lachen. Ik heb net tegen haar gezegd wat een fantasie mijn zoontje heeft. De vrachtwagen die hij van blokjes moest maken was een graafmachine. Knijpers Lees meer…
Dertien maanden was de baby van het stel naast ons op de minicamping. Of pardon, dreumes natuurlijk. Zolang je het over maanden hebt, praat je de tijd zoveel mogelijk vooruit. Zodat je eindelijk af bent van de flessen, het in slaap wiegen. Een gesprekje kunt voeren en niet op ieder Lees meer…
‘Is het al warm buiten?’ De verkoopster bij de bakker veegt het zweet van haar voorhoofd.‘Nee, het is nu lekker,’ antwoord ik. Het kippenvel op m’n armen trekt langzaam weg. Het is hier veel warmer dan buiten door de ovens die op 200 graden staan te loeien. ‘Ik zie op Lees meer…
‘Ik huil om oma,’ zeg ik tegen mijn zoontje. ‘Omdat die weg is?’‘Ja, en omdat ze vandaag eigenlijk jarig zou zijn.’‘Gingen wij taart eten?’ Ja. We zouden vandaag een taartje eten voor haar 60e verjaardag. Eigenlijk had ik een dagje extra opvang voor mijn zoontje geregeld. Op de geboortedag van mijn moeder Lees meer…
‘Het kan niet altied karemus wezen,’ zei mijn moeder altijd als ik iets graag wilde, wat niet kon of niet ging. Ze doelde op het feest der feesten in Oud-Vossemeer, de vrijdag na de tweede donderdag in juni: de kermis. Twee dagen lang feest in het dorp. Op ’t dorp. Achter ’t durrep. Lees meer…
Voor de lol op het strand liggen? Verschrikkelijk. Ik ging ooit één keer op een strandvakantie, toen ik zestien was, omdat iedereen dat deed. Liggen, een boek lezen, zwemmen. Na een uurtje had ik het wel gezien: te warm, te veel zand, te veel mensen. Te veel gedoe voor niets. Lees meer…
‘Hoe moeten we nou?’ vraag ik aan mijn vriend. We staan op een berg, ergens in de Franse Pyreneeën. Zo’n honderd meter onder ons de refuge waar we vannacht sliepen. Een paar honderd meter boven ons de bergkam waar je overheen kunt, volgens het boekje de mooiste route terug naar het dal. Lees meer…
Dit hoofdstuk komt uit Water, mijn nieuwe boek. Lees je liever een pdf? Dat kan – stuur me even een mail: ingeduine@gmail.com Onderdeel van het grotere geheel ’Sorry, ik kon de ingang niet vinden. Ik ben wel drie keer heen en weer gefietst,’ begin ik te ratelen tegen de vrouw Lees meer…
Iedere maandag een stukje online. Dat is mijn voornemen. Ik zal niet zeggen dat het een ‘moetje’ is, het is juist iets wat ik graag wil: schrijven! En toch… door er zo’n doel aan te hangen, wordt het juist een moetje… en dat wil ik eigenlijk niet. ‘Jij moet altijd Lees meer…
Mijn nieuwe boek Water is nog lang niet af, ik heb niet eens een uitgever en toch schreef ik alvast een heel stuk van het dankwoord. Ik lijk wel een student. Toen ik nog als docent werkte, kreeg ik van meerdere studenten een eerste versie van de afstudeerscriptie. Die bestond dan uit Lees meer…