‘Dat is een minion!’ roept mijn zoontje. ‘Wát zeg je?’ Het gezicht van de verpleegkundige betrekt. De vorm die ze aanwijst is een huis. Ik moet lachen. Ik heb net tegen haar gezegd wat een fantasie mijn zoontje heeft. De vrachtwagen die hij van blokjes moest maken was een graafmachine. Knijpers Lees meer…
Voor de lol op het strand liggen? Verschrikkelijk. Ik ging ooit één keer op een strandvakantie, toen ik zestien was, omdat iedereen dat deed. Liggen, een boek lezen, zwemmen. Na een uurtje had ik het wel gezien: te warm, te veel zand, te veel mensen. Te veel gedoe voor niets. Lees meer…
Zonder het plasschrijvertje en het groot schrijvertje had ik Peter Middendorp niet gekend. Grapje, dacht ik, toen ik zijn column in De Volkskrant las; het was rond 1 april. Maar het ging over de verkiezing van insect van het jaar, een bloedserieuze zaak. De uiteindelijke winnaar: de waterschorpioen met ambassadeur Pieter Derks. Of was Lees meer…
Ze zeggen dat rouw in golven komt, dat je van tijd tot tijd overspoeld wordt door de zee. Met golven die hoog, hoger, hoogst zijn. Of is rouw een stroomversnelling in een rivier? Het ene moment is het rustig. Het volgende moment zit je er, zonder dat je het door Lees meer…
’Ik moet eigenlijk iets vertellen…’ Dit is slecht nieuws. Ik hoor het aan de aarzelende toon. Wat is er nu weer aan de hand? ’Ik had toch m’n bloed laten controleren?’ gaat mijn schoonvader verder. ’Nou, dat was dus niet goed. M’n PSA-waardes zijn veel te hoog.’ Een stomp in Lees meer…
Mama zegt dat we naar oma gaan. We gaan met de auto. Oma woont niet meer thuis, zegt mama. Ze woont nu ergens anders. Mama is verdrietig. Dat voel ik. Maar ze doet vrolijk. Ze zet de radio hard en zingt mee. Ik snap het niet. We zijn er, zegt Lees meer…