Mama zegt dat we naar oma gaan. We gaan met de auto. Oma woont niet meer thuis, zegt mama. Ze woont nu ergens anders.

Mama is verdrietig. Dat voel ik. Maar ze doet vrolijk. Ze zet de radio hard en zingt mee. Ik snap het niet.

We zijn er, zegt mama. Mama tilt me uit de auto. Ze wil dat ik zelf loop. Dat wil ik niet. Ik wil dat ze me draagt. Ik wil dicht bij mama zijn.

Je wordt zwaar, zegt mama. Kun je niet zelf lopen? Dat wil ik niet. Ik weet niet waar ik ben. Ik snap het niet.

Mama zegt dat we hier naar binnen gaan. Mama doet niets. Maar de deur gaat vanzelf open.

Even zelf staan vent, zegt mama. Ik moet iets invullen. Mama pakt een pen en tekent op papier. Ze doet een mondkapje op.

Kom, we gaan naar oma. Mama pakt mijn hand. Ze wil dat ik zelf loop. Maar ik doe mijn armen omhoog. Ze moet me optillen. Ik wil dicht bij mama zijn. Ik snap het niet.

Mama tilt me op. We lopen door de gang. Mama is verdrietig. Mama is bang. Dat voel ik. Ik weet niet waarom. Ze zegt dat we naar oma gaan. Dat mama het ook niet leuk vindt hier. Maar dat oma nu hier woont. Waar is het? Waar moeten we zijn? Praat mama tegen mij? Ze praat zo zachtjes.

Ben je op bezoek, zegt de man tegen mij. Hij lacht.

Ik zie een man in een stoel die zelf rijdt. Ben je op bezoek, zegt de man tegen mij. Hij lacht. Mama loopt door. Ze zegt niets tegen de man.

Wat gebeurt er? Waar ben ik? Ik snap er niets van. Ik moet huilen. Zo hard, alles komt eruit. Ik wil hier weg.

Mama zucht. Ze zet me op de grond. Ik moet alleen maar harder huilen. Zo hard, dat er een traan op de grond valt. Mama doet de rits van de tas open. Hier, je beertje. Pak je beertje maar.

Ik zuig op mijn tutje dat aan mijn beertje zit. Ik duw het beertje tegen mijn neus. Mama tilt me weer op. Ze geeft me een kus. Mama is ook verdrietig dat oma hier woont, zegt ze. Ik snap er niets van.

Mama klopt op de deur. Ze doet de deur open. Deze deur gaat niet vanzelf.

Ik dacht al dat ik een jongetje hoorde huilen, zegt oma. Oma lacht. Ze doet vrolijk. Net als mama. Is oma ook verdrietig? Ik snap het niet.

Oma zit in de kamer. Er staat een bed. Een tafel. Een stoel. Een kast. Dat is alles.

Waarom woont oma hier? Waarom is oma niet thuis bij opa? Waar is opa?

Mama pakt de stoel. Ze gaat zitten. Ik mag op schoot. Mama doet mijn jas uit. Blijven we hier lang? Waar ben ik? Ik snap het niet.

Oma rijdt naar ons toe. Ze zit in een stoel die vanzelf rijdt. Net als de man op de gang.

Ik moet weer huilen.

Och och och, zegt oma. Ze doet alsof ze huilt.

Mama vindt het niet leuk als oma mij nadoet. Ze is boos. Hij vindt het hier niet leuk, zegt mama.

Ik ook niet, zegt oma.

Oma vindt het niet leuk. Mama vindt het niet leuk. Ik vind het niet leuk. Ik wil hier weg.